در حالی که اعتبارات سال 1384 کمتر از 10 هزار میلیارد ریال بوده، این اعتبارات برای سال 1387 به مرز 50 هزار میلیارد ریال رسیده و پیش‌بینی اولیه تامین منابع مالی در سال 1388 بالغ بر 75 هزار میلیارد ریال بوده است(رقم نهایی بودجه 1388 با توجه به تحولات و محدودیت‌ها کاهش یافت). افزایش چشمگیر در منابع و فعالیت‌ها منجر به تحولات قابل لمس در سطح شهر تهران شده و حتما نمی‌تواند از چشمان تیز‌بین هیچ داور باانصافی مخفی بماند.
افزایش درآمدها برای سال 1389 می‌تواند در سقف سال 1388 و یا بیشتر نیز پیش‌بینی شود و این روند افزایشی می‌تواند همچنان به‌صورتی فزاینده استمرار و ادامه یابد. این افزایش‌ها به‌خصوص با متنوع‌کردن منابع درآمدی و کیفی‌تر کردن روش‌های تحصیل درآمد و ترکیبی کردن آنها البته با وقت‌گذاری و پیگیری و صرف انرژی بسیار مدیریت ارشد شهرداری تهران کم‌وبیش می‌تواند روند صعودی را طی کند. در عین حال نه‌تنها روند افزایش درآمد متاثر از عوامل داخلی و بیرونی آسیب‌پذیر است بلکه دستیابی به سطح و سطوح بالاتر از درآمدها نیز به‌آسانی میسر نیست.
مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران با دقت و علاقه‌مندی بسیاری موضوع تامین درآمدهای شهر را آغاز کرده و فاز یک این مطالعات، نهایی و ارائه شده است. آنچه جای توجه بسیار دارد اینکه حتی مطالعه در این زمینه نیز نیازمند تحول در نگرش‌ها و منطق علمی مورد استفاده است زیرا این مطالعه اولیه با محدودکردن خود در قبول محدودیت‌های ساختاری و حقوقی موجود راهبردی، جز غنی‌سازی دریافت عوارض شهرسازی، راه حل عمده دیگری ارائه کرده است؛ موضوعی که خود از قبل محکوم به نقد و انتقادات بسیاری بوده است.
برای دستیابی به روش‌های مؤثر در تحصیل درآمدهای پایدار در هر سطح مورد انتظار آن هم به‌صورت نهادینه‌شده و با وقت‌گذاری جدی مدیریت ارشد شهرداری تهران جهت سیاستگذاری و نهادینه‌سازی و ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز لازم است که مطالعات پایه‌راهبردی انجام شود و کرسی نظریه‌پردازی در موضوع مالیه شهری ایجاد شود تا با نقد اصول و مبانی روش‌ها و با شناسایی دقیق ماهیت هزینه‌ها و ماهیت عواملی که می‌توانند فرصت‌های جدیدی خلق کنند و متکی به مدیریت دانش و نوآوری در همه سطوح کوتاه‌مدت، میان و بلندمدت راهکاری‌های عملیاتی پایدار در تامین منابع مالی را مورد بررسی قرار داده و نهایتا روش‌ها و مدل‌های جدیدی ارائه شود. اقدامات مذکور می‌تواند گام‌هایی بلند و مهم در تولید دانش کارفرمایی باشد.
